14 Eylül 2014 Pazar

Bir elbise dikiyorum.

Bir hafta sonundan daha iyi akşamlar. Kendimi rutin yaşantıma adapte edebilmek için büyük uğraşlar veriyorum. Üzerimde kalan son tembellik tozlarını atabilmek için bu hafta biraz uğraştırıcı bir model denemek istedim.
Bir yıldan fazladır gözümün takılıp kaldığı bir modeli denedim. Ama bitiremedim. 
Postumu, projemi tamamladıktan sonra yapmayı düşünmüştüm ama hafta sonunu hobisiz geçirmediğimin kendime ispatı olsun diye tamamlayabildiğim kadarını paylaşmak ban daha cazip göründü.














Modelim 2012 Aralık sayısı kapağındaki bu model. Dergiyi aldığımdan beridir gözüm takılıyor. Yapabilir miyim ki? dedikçe de gözümü kaçırıyordum. Kumaşım hafif soluk bir gül kurusu rengi. Burada yakın gibi dursa da tam rengi değil.
Önce arkayı diktim. İnsan yapabilir miyim korkusunu taşıyınca hep bir hata çıkıyor. Burada da arka eteği ters kesmişim. Yani verevi sağdan sola değil soldan sağa olacaktı. Yanlış kesmenin verdiği olumsuzluk duygusuyla da dikerken esnetmişim.

Ama ön parça beni çok zorladı. Sözüm ona resimli dikiş kursu olarak da ayrıntılarıyla anlatmışlar. Elimin alıştığı kolay modellerde, burda dergisinin anlaşılmaz dilini fark etmiyorum. Ama bilmediğim dikişler arenasında, kelimenin tam anlamıyla donuveriyor zihnim. Önünde diktiğim pililer ne işe yarıyor. Parçayı geçirmem gereken yer neresi. Velhasıl son deminde dergiyi kapattım. Kafama göre projeyi sonuçlandırmaya çalıştım. Dikiş değil de nasıl olacak soruları çok vakit kaybettirdi bana.

Arkasına gizli fermuar koymak gerekiyordu. Ama bizim mahallenin manifaturacısında gizli fermuar kalmayınca eski usul fermuar taktım. Zaten gizli fermuarı da gizleyemiyorum ki. 
Omuz ve yan dikişlerini dikince, dikişe ayırdığım vakit de bitti. Son hamlelerim yarım hünerimi resimlemekle geçti.
Manken 38 beden olunca üstünde bol durdu. Ben daha bir dolduruyorum elbiseyi.Yine de önündeki burgu hatasına rağmen, olması gerekene yakın. Bu hafta içi de elbisemle uğraşıp hafta sonuna kadar bitireceğim. Cumartesi günü bir akrabamızın düğününde giymeyi düşünüyorum. İnşallah giyilebilecek bir kıvama getirebilirim.

Bu model aslında uzun bedenler için. Ama ben minyon yapıma uyarladım. Belden yukarıya gelen parçalarda 4 cm içe aldım. Şu an fark ettim ki kalıplarımı değiştirdikten sonra resimlememişim. Önümüzdeki hafta sonu belki post giremeyebilirim. Ama daha sonra aklımda olursa nasıl kısalttığımı buraya da ekleyeyim ki, aklıma bir not düşülsün. Tabi yaka da nerdeyse kayık yaka formunda onu da kapatıp yuvarladım. 
Beğendiniz mi diycem ama, bitmemiş bir projeyi de beğeninize sunmaya utandım şimdi. En azından "boşdurmamış, bir şeyler yapmaya çalışmış" dersiniz ümidiyle herkese güzel bir hafta diliyorum. İyi akşamlar.



6 yorum:

  1. Bitmişini de görelim artık. Rengi çok güzelmiş. Ben daha detaysız işlere cesaret edebiliyorum. Uzun sürünce sıkılıyorum çünkü.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler. İnanın bitmişini görmeyi ben de çok istiyorum. Fakat kolları yanlış takmışım sök yeniden dik. Hâlâ uğraşıyorum yaniii....

      Sil
  2. Yok yaa... bitiremedim. Şimdi de bayram temizliği yapıyorum. Bayram sonuna kadar dikişlerimi öksüz bırakmak zorunda kaldım ben:)))

    YanıtlaSil
  3. Öncelikle kolay gelsin..Burda dergilerinin anlatım şekli konusunda aynı fikirdeyim,nasıl yapıyorlarsa bildiğim şeyi bile anlamıyorum bu dergide.Bu arada ''zaten gizli fermuarı gizleyemiyorum ''lafına çok güldüm,sevgiler :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim. Ziyaretiniz beni çok sevindirdi. Biraz da sizin dikişler gibi titiz olsa dikişim:))))

      Sil

Ne düşündüğünüz önemli